Niye insanlardan medet umuyoruz ki biz? Kendimizi mutlu
etmek için neden başkalarından gelecekleri bekliyoruz. O sevsin, bu anlasın, şu
arasın istiyoruz. Her zaman yanımızda olan Rabbimiz yetmiyor mu bize? Her zaman
bizi huzuruna kabul etmeye hazır Rabbimiz. Niye sonsuzluk varken kısıtlı olanla
oyalanıyoruz.
Rabbini yanında bildin mi tüm zorluklar kolaylaşıyor.
Çekilmez dediğin çekilir oluyor. Onun dışında bir şeye gözyaşı dökmek ziyan geliyor.
Ölesiye uyumak anlamsız, dünyalık hazlar saçma. O varken yanımda aciz değilim
diyorsun. Gücün oluyor senin. Kalkıp açıyorsun perdeleri, gidip güzelce bir
abdest alıyorsun, alnın secdeye vardığında kaybolup gidiyor bütün karanlıklar,
huzur doluyorsun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder