Bugün ilk göz ağrımın doğum günü.. Akşama ders çalışmak için bana gelecekti. Evi süsleyip krmmle ufak bir doğum günü partisi hazırlamayı düşünmüştük ona. Ama sabah 9 da annemin 25 yıllık dostunun vefat haberini aldım. Yaklaşık 1 aydır devam eden rahatsızlığını atlatamamıştı.
Her ölüm haberi tokat gibi çarpıyor inanın yüzüne. Gerçek hayata döndürüyor bizi. Yaşamın yanında ölümünde var olduğunu hatırlatıyor. Oysaki ne kadar ölümsüzmüşüz gibi yaşıyoruz. Planlar programlar dolduruyor hayatımızı. Ama hiç bir zaman ölüm olmuyor o planlarımızın arasında. Düşünmüyoruz bile. Sohbet açılırsa konuyu değiştiriyoruz psikolojimiz bozulmasın diye. Çocuklarımıza anlatmıyoruz. Sevdiklerimize her an kaybedebiliriz gibi bakmıyoruz. Sabah eşimizi evden uğurlarken geri dönmeme ihtimali aklımıza gelmiyor. Bir anlık herşey bir an varız bir an yokuz. Dünya işleriyle uğraşmaktan ahireti boşluyoruz. Yatırımlar hep bugüne hep geleceğe, sonsuzluk adına yaptıklarımız çok az.
Kırgın olmak istemiyorum kimseye ya da kalp kırmak. Her sabah mutlu uğurluyorum krmmi evden. Sevdiklerimle daha sık görüşüyorum. Ölüm geldiğinde birimize hakkını vererek uğurlamak istiyorum ya da hakkıyla gitmek. Kimsenin arkasından pişmanlık duymak, arkamda pişmanlıklar bırakmak istemiyorum. Ölüm hak, kaçış yok. Doğum kadar ölümü de kabullenmeliyiz. Doğum kadar ölüm de olağan gelmeli.
Doğum günün kutlu olsun dilaram.. Rabbim yolundan ayırmasın. Hayırlı bir ömün ve ölüm nasib etsin..
Allah rahmet eylesin Yücel teyze.. Çektiğin acılar günahlarına kefaret olsun inşallah..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder