Mayıs 09, 2014

boşluk..

Sanırım ben beceremiyorum bu blog yazma işini. Yazmayı seviyorum. Ama yoğun duygular yaşadığımda yazabiliyorum sanırım birtek. Ya çok üzgün olmam lazım ya da çok mutlu. Oysa yazdıkça yazası geliyor insanın biliyorum. Yazdıkça çoğalıyor cümleler. bir boşaltmaya başladın mı içindekileri ardı arkası kesilmiyor. Ne çok şey varmış içimde diyorum neler biriktirmişim. Kaç tane defterim var yarım yarım. Yazasım geldimi gözüme en hoş gözükeni alıyorum elime. O yüzden buraya pek zaman kalmıyor. Sonra özlüyorum çok ara verdim diyorum. İşte yine o özlemle geldim kaç ay sonra buraya. Bundan sonrası kısmet..

Aslında o kadar boş geçiyor ki günlerim utanıyorum Rabbimden. Sabahları erken kalkmayı beceremiyorum. Gün içinde vaktimi verimli kullanamıyorum. Telefonu ve ipadi elimden bırakamıyorum. Sanırım ben bir internet ve oyun bağımlısıyım. Gece ve gündüz ayrı çalışıyor beynim. Gündüz ne kadar umursamazsam gece de o kadar pişman oluyorum. yarın diyorum farklı olacak. Sabah erken kalkacağım şunları şunları yapacağım artık boş boş zaman geçirmek yok. Ama sabah olduğunda bambaşka biri gelip yerleşiyor içime. Biraz daha uyu, biraz daha oyna, biraz daha ayrılma internetin başından. Nefsim ve ruhum çatışma içinde.

Bir yerden başlamam lazım birşeyleri düzeltmek için biliyorum. Ruhumu nefsime üstün kılmalıyım. Dünyalıklardan sıyrılmalıyım biraz. Ölüm ensemde..


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder